Denn wes nich so druß, Dirn,
Un nimm Nicks nich krümm!
Un giw mi ’n Puß, Dirn,
Un fat mi ens üm.

Hir hürt üns ken Ur nich,
Ken Og süt üns, Kind, –
De Hock von Natur nich,
De ’s dow jo un blind.

Un süt dat de Lünk ok,
De lacht sick doabi
Un denkt sacht: Dat künn ’k ok
Noch flinke as ji!-