As nachts de Flämmstirn blunken
Mank Durn un Flere mank,
So hüppt un spreut de Funken,
Un dat geit pinke pank!

Wat blößt so schön doa achte?
Wat ’s dat foer ’n hellen Ton, -
Denn lut ens, denn ens sachte?
– Dat is en Posteljon.

De blößt dat Led vun Sleswig
Un Holsten blotsvewant,
De blößt doa vun de Gefjon
Un vun de Düpple Schant;

Vun Meldörp un Bornhöved
Un Hinrich vun Swerin
Un vun de Grotmül blößt he,
De achte Flensborg schrin;

De sick foer Wallen hollen
Un sünd doch man Grashekt,
Un wenn dat fluscht, sick achte
Er groten Broere stekt. -