Dat is, as tröck sick nu dat Dörp vunen,
as ob de Timmes all nu grötte würrn.
De Schatten krüppt nu, dick un lang un swart,
Dwaß aewe ’n Damm hen, wu de Katens stan;
man baben is de Lucht so rein un kloar.
Sü! doa lücht all ’n Stirn un blitzt, as Licht
To Nachtit blänkert dörch ’ne Lukenritz.
De Sünn de is nu furt. En hellicht Strip
Liggt aewe ’n Wold noch, grar as gleuend Isen,
Dat voer den Hame uppen Amboß kümmt –
Doa uppen Turn de Han schint noch doavun.
Still steit Hans Areboar doa up sin Nest;
Sin en Ben tröck he up, sin Kopp hett he
Dep achteaewe leggt, sin Snabel höllt
He na de Wind, as harr he foer de Nacht
Sick p’rat all makt. De Lünken doa in ’n Bom
De kraekeln sick un zaustern sick nich mir
Uem ’n besten Platz doa baben ünne ’t Low,
Mak’ sonn Randal nich mir, as weck Lür don,
Wenn s’ na er Recht schrin un grot Uenrecht hew.
De hew sick nu vedragen un sünd still
Un hew er Köpp all ünne er lütt Flünken.
Un dat is got, denn süß kem sacht de Katt,
De in de apen Stalldoer sitt un spinnt,
Woll as Landrüre ore Amtsvewalte
Noch mit er scharp un duwwelt Kniptang mank se
Un halt er Bruchgeld aw sick un er Spottel. -
All dat wat Vagel het, dat söcht sin Rau,
Man dörch de Drifft hen schütt de Fleremus