Wat süst du butt un sur ut, As wenn di wat vedrütt? Du süst jo as ’n Schur ut, Dat up Saebnbroere gütt, Dat saebn Wäken anhöllt Un dat nich ire geit, Bet dat de Wind de Roggenschörr Furt vun de Stoppel weigt. Sonn blage Ogen hest du jo, Sonn schir un witte Tän, – Wenn du ens lut uplachen deist, Dat lett di goa to schoen! Sonn Schelmenkulen kriggst du, As harrst üns all to Narrn, As ob girn küssen müchst du – Na, doa kann Rat to warrn!