Ick snoew un speg; man he höll fast Grar as mit isen Klannen, Un roep doato: - Sonn Amt, sonn Last – En Düwel ’s aewe ’n annen! Wen allto neg an ’n Graben fürt, Is oft all ’rinne schaten, – Un wen de Ko to egen hürt, Moet s’ ok an ’n Swanz anfaten! Man nich so ängstlich, dreig di ründ, Dat geit di nich an ’t Leben; Sü, Murjan was ’n stenolt Hund Un müß sick doch noch geben. Sonn Pott, sonn Stülp, - - sonn Bom, sonn Block, - Sonn Woar, min Saen, sonn Drüttel! Dat Hemd is nege as de Rock, – Nu treck ens af din Kittel! Un as ick dunn vespreken der, Wat ick nu betern wull mi, - Doa langt he flink den Tagel her Un sloeg foer blind un dull mi. - Sü, Wür, min Saen, de sünd nich dür, Dat künn mi doch bilur’n; Vespreken don de Eddellür, Man hollen don de Bur’n! -