- Wat prünst du de Münt so, wat treckst du so krus, Hansjöching, min Kröning, din Snut? In Unrack sittst, as in ’n Schorf sitt de Lus, – Du kriggst all sin Lere ken Brut. Dat Witt in din Külpen – na, Slüngel, wat wenst! – Is swart as de Pogg er in ’t Rur, As stünnst du bi Scharpenwewe in Denst Un bi de Purksen in ’t Mur. Nu Jop aw un Brok aw un Strümp aw un Scho! Nu stig ens hir ’rinn inne Bütt! Nu treck wi dat Hemd noch vun ’n Puckel doato – Na schri nich, tonacht giwt dat Grütt! Nu Kamm her un Swamm her, nu Sand her un Sep! - An di ’s jo nicks Reins mir to sen; Un höllst du nich still, sü, denn hal ick ’n Rep Un türe de Arm di un Ben.