Nu kam un kik Se, Wäschen, Hir enmal in min Weg, Ob twe sonn drall lütt Twäschens, As min sünd, Se all seg. Kik S’ ens, wat Plustebacken! Vun Kopp bet uppe Hacken Sünd se – wat wet ick Gott dat Dank! - Man ünveropen – schir un blank. Grad so as twe lütt Droßels, So ligg’ se in er Nest; Ne, sonn Poar snacksche Boßels De sünd noch ni nich west. Fangt en man an to quarren, Glik deit de anne blarren; Un huchelt sick un haegt sick man De en – furtst fangt de anner an.