1. Doa achte dat Holt want ’Ne lustig Oart Lür; Lat ’s Abens denn bring’ se Er Middag to Für. Er Mandag, so segg’ se, Geit Dingstags irst an; Un de Fru dreggt de Bücks, Un de Pi dreggt de Mann. Dat Wiw kann nich haken, De Kirl mag nich neig’n; Un bi se geit de Sünn up Nich ir as Klock tein. Se nem’ Nicks nich foer sick, Denn so sleit se Nicks fel, – Un er Pött sünd an Henk Un er Emmes an Sel.