De hüng vun Sünndag her noch an den Rigel, Un langt sin Handstock her sick ute Eck – An den der buten he dat ni un ni nich. Hen loep he na sin Rapp, un as he ankem, Doa stünn dat Were grar em aewe ’n Kopp. ’Ran sust dat aewe ’n Se, as wenn de Düwel Voerbi ’ne Kirch jagt ’s Abens voer Koarfridag Un de grot Berklock grar den Festdag inlürrt. Brun würr dunn Bulle, as sonn Gosber wad, Wenn Gallen doa is. Dre grot Hagelslaten, As Walnaet grot, de sloegen voer em dal. Flink boert sin Handstock Bulle up un draugt, As wull dat Were uppe Ster he pannen, Un schreg: Ick segg, wu du di ’t ünnesteist, So schall di furtst dat helle Dunnerwere! Sü, Krischan Bulle bün ’k un mag sonn Spaß nich! Ick wet nich, wu ick denn to bün kumpabel! – Hen aewest güng de Hagel aewe ’n Rapp, Grar as sonn stenern grot Schansewalz geit; Dal güng de Rapp, as würr he ’rinne stampt, As harr’n sick doa an tein Swadron Husoaren Ründ üm sick sülst teinmal herüm ens swenkt, Un voer em sloeg dat Were in de Boek, Dat Spoen un Splerre üm sin Kopp em stoeben. Oll Bulle aewest schreg: Man nich so hastig! En spreckt en Wurt sacht foer sin Egendom! Dat is en slichten Kirl, de dat nich deit Un de sick All so ünbisehens hennimmt, De is nich wirt, dat he wat hett un kriggt! Un as de Storm em dunn sin Hot vun ’n Kopp ret,