En mag doa Nicks mir hüren vun un weten. Dat beten Timte dat is ok noch buten, De Voermad doa was ok nich recht wat wussen, De Wull wir aewe Joar dre Dale ringe, Un de Awkat hett en Kaptal em künnigt – Dat schall un moet he to Antoni schaffen, Dat kost nu ok all werre ni Negozen! Un liggt sonn ganze Last up en Poar Schullern, Denn kriggt en sacht dat mit sonn Ungedur, Denn wad en sacht ’n beten kettelhoarig, Ick gloew, denn künn bi Mennigen dat voerkam, De ’t süß ok grar nich mit ’n Düwel höllt – Wenn dat denn grar so drapen müß un künn sick, Wat de lew Gott em uppe Strat begegent Un noch so oarig ok de Tit em boer –, He bet ’t Schoendank drist manke Tän intwei, Kreg ’t ok de Paste achteher to weten Un nem em doafoer snurrig in de Bicht. Ji wet jo, wu dat Nawe Bullern güng, Oll Krischan Bulle – je, dunn lew he noch! – Den ollen Bulle men ’k vun Hohen-Hagen –, De harr ’n goa to schoenen Rappslag buten, Ne woare Pracht un Stat was ’t antosen, De stünn so dicht, künn Has un Windhund drägen, Un Mar un Eme harr em Nicks nich dan. Foer dusend Dale sloeg he em nich weg, Man blot dat En, he harr em nich veseket – Wat schüll he ok! Sin Geld so weg to smiten! Sit dörtig Joar was doa ken Hagel west, De Se de let ken Hagel nich heraewe,