As nachts de Flämmstirn blunken Mank Durn un Flere mank, So hüppt un spreut de Funken, Un dat geit pinke pank! Wat blößt so schön doa achte? Wat ’s dat foer ’n hellen Ton, - Denn lut ens, denn ens sachte? – Dat is en Posteljon. De blößt dat Led vun Sleswig Un Holsten blotsvewant, De blößt doa vun de Gefjon Un vun de Düpple Schant; Vun Meldörp un Bornhöved Un Hinrich vun Swerin Un vun de Grotmül blößt he, De achte Flensborg schrin; De sick foer Wallen hollen Un sünd doch man Grashekt, Un wenn dat fluscht, sick achte Er groten Broere stekt. -