„Plattdeutsche Klassiker lesen!“
John Brinckman: Vagel Grip
- 110 -
Un Pepenaet ok, denn de Rau smeckt soet Na jere Lust un Arbeit, un de Slap – Sonn wissen Slap, de nicks vun Droem awwet, In den ken Moard en ritt un ken Vegan, Dat di toglik in ’t Hart un in din Kopp stött – De is na ’n sweren Dag de schoenste Gaw. Dat wad all schummern ünnen in de Grund; De hellgroen Dresch lett sick hel brun all an, Un vun de Regel na dat Dörp hen liggt De Fotstig dwaß doa aewe weg, grar as Sonn lang gel Faren vun utrappelt Wull. De Käu sünd awmelkt all all un ligg still Doa in de Regel nu un achtekäun; Man de oll swartbunt Bull steit noch un schüert Sick an de Rickpost wu de Bröms’ em steken, Un brümmt, as wir em süß noch wat nich mit, As würr upsters em vel to knapp dat Fore Foer saeb’n un saebentig Hoewt angelsch Ve, As wir dat in sonn ächt oll holstensch Koppel Doch so ans goa un goa to vel mal bete. – De Dirns de gan hier dicht all voer dat Dörp Den Fotstig dal mit er vull Melkendracht; De blanken Emmes un witt Schörten schin’ Hell mank de kröppten Wiren dörch, un hür! Nu hür ens, wu dat lustig snackt un snatert! De doa so lacht sick, is de dick Karlin, De doa sonn Prat hett, de is Prestes Wendelk, De hett an ’n Kopp sonn grot Mul, wenn de spreckt, Denn hürt ’ne oll dow Fru up ’n Vittel Wegs dat.