Schreibung:
Erstdruck (1859) Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Winter 〉〉
John Brinckman
Olljoarsabend
Up twölw all werre hen,
Un is he ’t, is dat Olljoar dot,
Jung wat dat Nijoar denn.
Wen wet, wat doa all voer en liggt,
Ir ’t werre geit to Enn;
Wu got dat mit en wad, wu slicht, –
Wen harr voerut dat kennt!
Dat het, wen mit sin egen Ten,
Sin Slarp koppaewe smitt
Slag twölw tonacht, de kann dat sen,
Wu lang dat Hus em litt.
Un wenn sin Scho wist ute Doern,
’Rut moet he toküm Joar;
Un wenn sin Hacken liggt na voern,
Bliwt se foer ’t Irst noch doa.
Dat het, wen an sonn Teken gloewt,
Wat de sin Teken kriggt.
En niglig Frag is sacht veloewt,
Wenn ’t achteher ok drüggt.
Doa seggt de Klock all an ... Herr Je!
Flink aw de linke Scho!
De kümmt vun ’t Hart – nu sleit ’t! En – twe –
Dre ... flink! Nu smit ick to!
Nu kik! Wat is mi dat? Nu bün
So klok ick as sonn Klas!
De Scho de wist nich ’rut nich ’rin,
Liggt bi den Süll foer dwaß.
Na, kumm dat as dat kamen schall,
Kumm glatt dat, kumm dat krus, –
Na, Gott sin Segen aeweall
In Dönsk, Schün, Kame, Kaw un Stall
Foer di, oll Schultenhus!
Quelle: Vagel Grip. Güstrow : Opitz, 1859. S. 218-219. Der originale Text: online 〉〉