Schreibung:
Erstfassung (1859) 〉〉 Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthograpie Herrmann-Weber
John Brinckman
Nåklapp
un all schrien: Hurra!
Ierst wür sik kratzt, nu ward sik stråkt, –
wän weet, wat nu kümmt nå.
Dat ’s jo sonn Ulenspeegelkråm!
Wo is dor de Verlåt?
Dat kann noch gor to schnurrig kåm’,
holl wi nu uns nich recht tosåm’
un för dat Unwäder pråt.
Un wat sonn rechten Schåpskopp is,
de prœtelt nu ierst recht
un deit sien Mul up ganz gewiss
un schricht: Heff ’k dat nich secht!
So mösst dat kåme’, as nu dat kümmt, –
nu ward dat all wedder got,
nu ward uns sülm keen Hor nich krümmt,
nu sehn wi all, wo| schön dat stimmt
von ’n Kopp bet up ’n Fot.
Man wän sien Ogen åpen hett,
de schwicht noch een bäten still,
de köfft von sülm sik nich un lett
beköpen sik keen Brill. –
Wat is nu witt? Wat is nu schwart?
Un wat is nu recht los?
Na, wenn de Voss ierst huchlig ward
un hüppt un häwelt mit sien Start,
denn truucht em man – de Gos.
.