Schreibung:
Erstdruck (1859) 〉〉 Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Winter
John Brinckman
Möllergesellen
dor båben all wedder sik af;
nu will ik di mål wat vertellen,
un sünd dat ok man olle Kamellen
un dösch ik man leddiges Kaff.
De Winter – de Winter, de kümmt nu,
un wenn vör dien Döns he nu sitt,
dat pickelsteenkolt is dor buten,
denn kriegen witt Blömer de Ruten,
witt Blömer as Lilgen so witt.
Un schient denn de Vullmånd dor achter,
denn blänkern de Ruten so blank
in richtige Eddelsteenpracht se,
denn blitzen so hell in de Nacht se,
as wieren rod’ Rosen dormank.
Un bullert denn lustig dien Åben,
is warm dat, wo dull dat ok friert,
rundüm di un ünnen un båben,
un wüsst denn den Winter nich låben,
denn büst du sonn Winter nich wiert.
Dor prügeln de Möllergesellen
dor båben all wedder sik af;
nu möt ik di noch wat vertellen,
un sünd dat ok man olle Kamellen
un dösch ik man leddiges Kaff.
Dien Winter – dien Winter, de kümmt nu.
kiek, wo up dien Schullern he sitt!
As wierst du ’n richtigen Möller,
so hett all instöwt di dat Öller,
so witt büst, allœwer so witt.
de Frost, de hett schnurrig väl Blömer
di målt üm dien Ogen un Mund;
’ne kåkelsnåksche Oort Bläder
hett teekent dat rusig oll Wäder
gråd œwer dien Brånen di rund.
De Blomen, de sehn all so duff ut,
un säd ik: schmuck låten se di,
un wat as ’n Struz se utseegen,
denn müsst as ’n Spitzbof ik leegen,
un denn wier keen wohr Wuurt dorbi.
Brennst achter dien Ruten in ’n Åben
du œwerst dat richtige Holt,
is hell in dien Kopp di dat båben,
denn wœl’ wi dien Winter di låben,
denn büst du, denn würst du nich olt.
Un gläuht gor dien Hart dor noch achter,
denn blänkern de Blomen so blank
in richtige Eddelsteenpracht se,
denn blitzen so hell dörch de Nacht se,
as wieren rod’ Rosen dormank.
Dor prügeln de Möllergesellen
dor båben all wedder sik af;
dat müsst ik di doch man vertellen,
un sünd dat ok man olle Kamellen
un dösch ik man leddiges Kaff.