Schreibung:
Original 〉〉 Nordniederdeutsch („HH“) Text mit Übersetzung 〉〉
John Brinckman
Un süll ik ihrer von di gåhn
dat måkt mi gor to bang;
an leefsten güng ’k mit di tosåm
den letzten schworen Gang.
Ik heff mi so, uns Herrgott weet dat,
an di, Hannjochen, wennt,
dat schütt mi up mien Hart so schwer,
wenn uns de Dod nu trennt.
Un süll ik ihrer von di gåhn,
as wi dat denken all beid,
denn wäs man nich so trurig, Hans,
dat do mi nich to Leed!
Denn töf ik in mien Graff so lang,
Hannjochen, bet du kümmst
un as dien oll Brut, af mi hålst
un mit to Gott mi nimmst. -