Schreibung:
Erstdruck (1859) 〉〉 Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Weber


John Brinckman


Wat hett sonn Junker mihr


Wat scher ’k mi üm sonn Eddelmann
un all sien blanken Ståt,
sien Kummetsäl un sien Schimmelspann,
sien Kutschwåch, sien Hanswust Johann,
mit Tressen up ’e Nåht!

Fråch nicks nå all sonn Himphamp nå, –
mi düüst mien eegen Schweet!
Un wo ik gåh un wo ik ståh,
dor gåh un ståh, dor ståh un gåh
ik up mien eegen Föt.

Ik dösch hier up mien eegen Däl
mien Roch- un Weitengarwf;
mien Fuust is ruuch un schwer un gäl
un stief gråd as mien Döscherstäl
un groff un unbedarft.

Dat Kuurn is mien un mien dat Brot,
is Drömt dat, is dat Last –
dat ’s all gliek väl un all gliek got,
nooch hett, wän kihrt sien eegen Not
un nimmt all as dat passt.

Mien Schöttel vull un warm mien Jack
un rein mien heeden Bür,
åhn Lünk mien Dack, åhn Schwamm mien Fack,
mien Hus åhn Schimp un Schann un Schnack –
wat hett sonn Junker mihr!