Schreibung:
Erstdruck (1859) 〉〉 Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Weber
John Brinckman
Eng un woll
Wat sorchst un sinnst du väl?
De Sorgen, süh! de tehren
un måken drööch un gäl.
An de toschannen hett sik
all afschläpt männigeen;
Sorch is een Worm, de frett sik
dörch Iesen un dörch Steen.
Olt is un scheef uns Kåten,
versackt all Såhl un Fack,
de Stänners weck utschåten
un weck verolmt un schwack –
doch kœn wi uns noch rögen,
wo knapp, wo eng un lütt,
doch sitt wi noch in ’n Drögen,
wo dull dat weiht un gütt.
Denk an de Pracht un Ihren,
de in Krüff eens leech,
un låt dien Hart nich gieren
un låt dien Oh un Ach!
Weest nich? De güllen Schlöter
up Sochsand buucht sünd de.
Denk: eng un woll väl bäter,
oll Ollsch, as wiet un weh! -