Schreibung:
Erstdruck (1859) 〉〉 Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Winter
John Brinckman
Möllers
weet nümms, wurher – wurhen he weicht,
een süht man, wo de Mœhl he dreicht.
De Mœhl de klœtert; wat secht se – wat?
’n Schäpel ’ne Mattpro Scheffel (abgeliefertes Getreide) eine Metze Mahllohn
! ’n Schäpel ’ne Matt!De Möller, de keek herut ut ’e Luk,
har ʼne rode Schnut un ʼn dicken Buk
un in beid sin Been de
FiekBeulenkrankheit der Tiere
un de MukMauke, Fußkrankheit der Pferde
–wat schådt em dat? Wat schådt em dat?
Sin Mœhl hett Flœgel, sin Mœhl hett ’n Rad,
un drööch is dat Mähl, un de Kœm is natt –
ʼn Schäpel twee Matt! ʼn Schäpel twee Matt!
Suucht ji man all an ’e Hungerpot!
De Möller hett doch sien schön Stück Brot,
de hungert ümmer toletzt ierst dot.
He hett vullup, he hett vullsatt;
wat hett he nich un wat harr he nich hatt!
He
matt’tmisst mit der Metze ab
– he matt’t, bet ʼne LastGetreidemaß (8 Drömt, 96 Scheffel)
dat ward,sien Steen is ruuch, un sin Steen is glatt –
ʼn Schäpel dre Matt – dre Matt – dree Matt!
Un Möllers gifft dat vun allerhand Oort;
un wän sik dor nich vor wohrt – vör wohrt,
kricht œwer sin heel Gesicht ’n Boort.
Dor’s ümmerʼ’n Flœgel un ümmer ʼn Rad
un Wind un Wåter in Land und Stadt,
un wän sin Ooch nich harr åpen hatt,
den nähm se all sienen
Rohm vun de SattRahm von der Satte (Milchschale)
, denn de Katt is ok an ’n Schwanz ’ne Katt;
de ward vun sonn Möller denn matt’t – denn matt’t,
ʼn Schäpel een Viert, ʼn Schäpel twee Viert,
ʼn Schäpel dree Viert, bet he kieken lihrt.