Schreibung:
Erstdruck (1859) 〉〉 Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Weber
John Brinckman
Hochtiet
FleudusFlöte
un Fiedel un, juchhei!Klarnett, juchhei! un Bass –
dat geiht för dull hüt, heidildei!
Un vull is
KrosKrug
un Glas.Schultvåder de wull wedder frien,
de friegt den Wäwer sien Karlin –
juchhei, juchhei un hopsasa!
un heidilditschen dallala!
Dat geiht nu dull un vull dree Dåch,
all wat dat Ledder höllt;
un
wän dat afhölltwer das aushält
, de is tåch,un wän nich steiht, de föllt.
Den Schulten düüst in ’n Kopp dat so,
Karlin de danzt noch ümmerto –
juchhei, juchhei un hopsasa!
un heidilditschen dallala!
Noch is keen twintig Johr Karlin,
schmuck is sʼ un stramm as keen;
de Schult de künn ehr Våder sien
un is man schwack to Been.
Na, he hett allens süs för twee,
un wat em fählt, na, dat hett se –
juchhei, juchhei un hopsasa!
un heidilditschen dallala!
Wat pliert ji all so hen nå ehr,
wat
klœterttratscht
ji dor allun tüschelt hen un tüschelt her –
ach, Dierns, wäst doch nich mall!
Wenn ’t klappert, gåht man hen to
HåwBesitz, Habe, Hof
!Karlin de sitt denn achter ’n
ÅwOfen
–juchhei, juchhei un hopsasa!
un heidilditschen dallala!
Un wenn ji nåst juch
Kåwels(ausgelostes) Ackerstück
hackt,in ’t Fack ståht, Mess upslåht,
licht in ehr Armstohl se un schnackt
mit Köster un Kandåt;
MuschükenZwieback
stippt s’ tüm Koffee in,un nåst kümmt de Inspekter rin –
juchhei, juchhei un hopsasa!
un heidilditschen dallala!
Wän weet, wo lang de Schult dat måkt,
he hett Wåter in ’e Bost,
mit wän sien Witfru denn sik stråkt,
denn söcht s’ sacht bäter Kost,
denn söcht s’ den schmucksten Kierl sick ut
un ward noch eens ’ne lustig Brut –
juchhei, juchhei un hopsasa!
un heidilditschen dallala!