Schreibung:
Erstdruck (1859) 〉〉 Wort-für-Wort-Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Weber


John Brinckman


Wenn nüms dat nich süht


Dien Moder ehr Diern un mien Våder sien Sœhn
Wo lang heww’ sik de nich all kennt!
Se låt’ nich vonanner, se låt’ nich
vuneenvoneineander
,
So heww’ se tosåmen sik
wenntgewöhnt
.

De Gören de platschten tohop in de
PüttPfütze
,
De glitschten
sülftweezu zweit (Original: zaft twe)
up dat Ies, -
De Diern as sonn Boßel so drall un so lütt,
Langschächtiglangbeinig
de Bengel un
wieshier: naseweis
.

Se ströpten un söchten in ’t Holt sik tosåm’
BlåchöschenLeberblümchen
.,
MöschWaldmeister
, Nester un Nœt;
De
SchlapsBengel
as sonn Rehbuck so orich un fråm,
Gråd as sonn Katteeker de Krœt.

Dat wür nie nich nooch ehr, dat ward nie nich all,
So bleef dat, so is dat noch hüt;
Nu dråp’ de twee beid sik hier achter in ’n Stall
Un küss’ sik, wenn nüms dat nich süht.

Schreibung Mecklenburgisch-Vorpommersch nach den Orthographie-Regeln von Renate Herrmann-Winter.
Einige Wörter sind erklärt (schwach unterstrichen, "Mouse-Over")