Schreibung:
Erstfassung (1859) 〉〉 Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Winter
John Brinckman
platschen de Jungs dor in ’n Diek;
Gos un Gant un all dat leew Veeh,
Wädik un Ånten togliek.
Vörn in ’e Måd dor wöltern de Schwien,
Borg, Sœch, Fåsel un Pölk;
un de lütt Farken de quieken un schrien,
un de twee Kalwer, de bölkʼ.
Wasser, de jault, den Schwanz mank ’e Been,
rückt in de Strümp un de Schoh;
man de lütt Dirn de sitt up ’n Steen,
klappt in ’e Hänn’ un kickt to.
Moder, de steiht ünner ’t Dur dor un schellt:
- Gören, ik kam mit ’n Schacht! -
Vader de kümmt grad to Middag ut ’t Feld,
Vader, de süht dat un lacht.
- Låt ehr man, Moder! De Görn heff Däg
man in ’e Pütt un de Måd,
gråd as de Farken, de Pölk un de Sœch
un as de Fåselschwin gråd. -