Schreibung:
Erstdruck (1859) 〉〉 Übersetzung Original (1859) 〉〉 Orthographie Herrmann-Winter
John Brinckman
Adebor
Dor steihst du, oll Hans Adebor,
jo wedder up dien Nest!
Du büst woll siet verlägen Johr
bet nu up Reisen west?
Wu geihst hen - wuhen geihst du -
Wat treckst du fuurt so wiet? -
Un inne Frömm, wat deist du
all all de lange Tiet?
Du, schient dor ok de blanke Sünn
un schient dor Månd un Stiern,
un küsst dor, as se Garwen bünn’,
Hans Jochen ok de Diern?
Is blåch dor ok de Häben
un ok dat Wåter natt?
Un heff se dor Bullgräben
un Kåter ok un Katt?
Du, gåhn to Holt dor ok de Lüd
un hål sik Pingsten Mai?
Sünd dor vun richtig witte Klür
Solt, Schmolt un Höhnerei?
Dot orrig Speck se mank ok,
wenn se de Tüffken maust?
Un gifft dat dor ok Pannkok
un Dickmelk in de Aust?
Heff se dor Mur un Wuurt un Brok
un Soll un Bäk un Wisch?
Heww se dor Müsʼ un Snaken ok,
Quadux un Pogg un Fisch?
Du sühst so glatt, ick glöw di,
Schrag hett di ’t sacht nich gahn –
Man heww se ok so leef di,
As wi dat ümmer dan?
2.
Kiek eens, wo stief un stur he geiht
up sin oll Schünendack!
As sonn Soldat, de Schildwach steiht
in bunte Büx un Jack;
so iewrig süht he un so bös
un so gefährlich ut, Herr Jesʼ!
He draucht so mit sien’ Schnabel,
gråd so, as wier ’t ’n Såbel.
Nu weet ik, wat dat up sik hett
un wat dat mit em heet;
dor kåm twee Adebors un sett
Sik driest em vör de Föt,
dat sünd twee frömm’ – dat een oll Dings,
dat sett sik rechtsch, dat anner linksch,
as wieren ut se flågen,
em vun sien Nest to jågen.
Je, Schnappenlickers, kåmt man ran,
wenn ji wat kœnt un wœlt!
Üns Adebor, de is juuch Mann,
de hett noch nie nich nœlt,
wenn een em an sien’n Wågen führt,
wo hett he de de Bicht verhürt ...
Wenn twee ok œwer eenen,
he ward juch schön bedeenen!
Süh so! Dat ’s recht! Noch eens so! Süh!
Noch eens! Dat nähm ʼk di got!
Je ja, ji Vågelbunten ji.
He stött up Dod un Blot!
Kik! beid måk’ nu ehr Flünken wiet,
nu heff se beid nich länger Tiet –
gråd as twee Prachers fohren
in ’n Busch vör den Schandoren.
Je ja! je ja! Wat juch woll dücht!
Een nimmt sacht väl sick vör;
hat hadd een woll nich all all mücht
vör anner Lüd ehr Dör?
Wat kåkelt giern dat grote Mul,
man nåhsten sünd de Eier ful,
denn is dat all nich wohr west!
Denn sünd wi gor nich dor west.
3.
Adebor, verståh mi recht,
Adebor, du roder!
Sech, wat hest du mit mi bröcht –
Isʼt ʼn lütten Broder?
Adebor, verståh mi recht,
Adebor up ’t Neste!
Hest du dån, wat ik di secht –
is ʼt ʼne lütte Schwester?
Bring du, wat du gråd to Hand,
wiel dat all een Don is,
Ob dat Gos is odder Gant,
Håhn dat odder Hohn is;
Ob dat He is odder Se,
Hot is odder Hüwing;
ob dat een sünd odder twee.
Düfferts odder Düwings.
Man een Schelm is, wen vergett,
kriech wi wedder Gören,
wat giern Grütt denn Moder ett
Un ik Appelbackbeeren. -