Schreibung:
Erstdruck (1859) 〉〉 Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Winter
John Brinckman
Vör Dau un Dach
dat lecht dwass vör den Eekenkamp
so witt sik dål all up de Bråk,
un rusig is dat, kolt un damp.
Mien Knœwel sünd benaut un klamm;
dat blåst scharp up de åpen Rüm,
dål föllt mi Stål un Steen un Schwamm,
un stief un dof sünd mi de Düm’.
Dor achter, wo de Häben kimmt,u
up de nåkt Heidbarg dor de Schien –
wat dor up eens so glummt un glimmt,
dat kann doch nich de Sünn all sin?
Wech is ’t! Nu treckt dat gnäterswart
herupper, as würr ’t wedder Nacht;
nee, wo dat Wäder eenmal narrt, –
wen hadd nu woll an Schnee noch dacht!
Nu hett dat mit de Arften Tiet,
mit Tüffeln un mit Sommerkuurn;
nu lech de Saatschört man bisiet,
nu kann dat noch bet Maidach duern.
Palmarum witt! Palmarum Schnee!
Wo een’n dat drückt, wu een’n dat schåd’t!
Bös süht dat ut för Minsch un Veh
un schlimm för Foder un för Såt.
Heff ’k dat nich dacht un ümmer secht!
Du kannst mi dat betügen, Fix!
Grön Wihnacht, sonn grön Wihnacht döggt
Den Deubel nicks, den Deubel nicks!