Schreibung:
Original
John Brinckman
Un schüll ick ire vun di gan
Dat makt mi goa to bang;
Am lewsten güng ’k mi di tosam
Den letzten swoaren Gang.
Ick hew mi so, üns’ Herrgott wet ’t,
An di, Hannjochen, wennt,
Dat schütt mi up min Hart so swer,
Wenn üns de Dod nu trennt.
Un schüll ick ire vun di gan,
As wi dat denk’ allbeir,
Denn wes man nich so trurig, Hans,
Dat do mi nich to Ler!
Denn toew ick in min Graw so lang,
Hannjochen, bet du kümmst
Un as din oll Brut aw mi halst
Un mit to Gott mi nimmst. -
Quelle: Vagel Grip. Güstrow : Opitz, 1859. S. 197. online 〉〉