De beiet aw de Woch;
De Klaes’ doa voer er Neste
De karken lure noch.
Wat is dat foer ’n Geklaete?
Dat geit jo klack un klick!
– Dat is in ’t Dörp en Kaete
Sin Seiß de hoart he sick.
Klack, klick! klick, klack! so sleit he
Sin Hame ’rünn un ’rup,
Un doato pippt un fleut he
Sick sülm en Stückschen up.
Wat het dat Panken, Pinken?
– Dat is doa voer de Smer,
Doa leggt de Smitt ni Tinken
De isen Egen voer.
As nachts de Flämmstirn blunken
Mank Durn un Flere mank,
So hüppt un spreut de Funken,
Un dat geit pinke pank!
Wat blößt so schön doa achte?
Wat ’s dat foer ’n hellen Ton, -
Denn lut ens, denn ens sachte?
– Dat is en Posteljon.
De blößt dat Led vun Sleswig
Un Holsten blotsvewant,
De blößt doa vun de Gefjon
Un vun de Düpple Schant;
Vun Meldörp un Bornhöved
Un Hinrich vun Swerin
Un vun de Grotmül blößt he,
De achte Flensborg schrin;
De sick foer Wallen hollen
Un sünd doch man Grashekt,
Un wenn dat fluscht, sick achte
Er groten Broere stekt. -
Quelle: Vagel Grip. Güstrow : Opitz, 1859. S. 116-117. Hier der originale Text: online 〉〉