Schreibung:
Erstdruck (1859) Original mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Winter 〉〉
John Brinckman
Früjoar
Up Feld un Wold un Wisch;
As Sülwe blänkern Bek un Söll,
Un Allens süt so frisch,
So grall, so quick ut un vegnögt,
As en, de insloep üngewegt
Un, nu he oarig slapen,
Ritt beir sin Ogen apen.
Wu kwinkelert de Lewark schoen,
Wu lustig quakt de Pogg!
Doa achte schint de Sat so groen,
De Weit, de Rapp un Rogg. -
Dat kümmt sick ganz gefärlich all,
Dat helpt sick mal, doa kann sick ball,
Voerut tenz bi de Eken,
’Ne Krei all in vesteken.
De Flere un de Stickelber,
Wu smuck dat an sick lett!
De hew all grote groene Blär
Un richtig an all sett;
Man aewest ünsʼ oll Appelbom
De reckt sick noch, as halw in Drom,
As würr doa nicks veseten,
Sloep he ok noch ʼn beten.
Nu kik ens diß twe Knuppens, kik!
Sen sʼ nich as Eie ut,
De hickt all hew, un wu nu glik
De Kükens krupen rut?
As ob se sülsten up sick pickt,
Un nu de Snabel rute kickt?
Wu lang will dat noch woar’n,
Is groen de hel oll Goar’n.
So licht wad mi dat un vegnoegt;
Ick wet nich, wat ick mücht –
As ob doa wat in mi sick roegt,
Wat Flünken hett un flüggt;
So het wad mi dat in ’t Gebloet,
As ob ick sülm girn Knuppens schoet,
As wir noch halw in Drom ick
Un ok sonn Oart vun Bom ick. -
Quelle: Vagel Grip. En Doenkenbok. Güstrow : Opitz, 1859. S. 47-48. online 〉〉
Druckfehlerberichtigung:
Zeile 26 Sloep he... (Original: se)
Zeile 33 So het wad mi ... (Original: wi)
Druckfehlerberichtigung:
Zeile 26 Sloep he... (Original: se)
Zeile 33 So het wad mi ... (Original: wi)