Schreibung:
Erstdruck (1859) Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Weber 〉〉


John Brinckman


Mirrn inne Nacht


Still un ensam alle Welt –
Allens liggt un slöppt
In dat Dörp un up dat Feld,
Bet de Dag se röppt.

Nicks roegt sick. In wire Firn
Man en Koeteblaff,
Man doa baben schütt een Stirn
Up üns Kirchdack raw.



Mand un Stirn un Stirn un Mand
De lücht’ man so blank
Vun de Sünn, bi de se stan, –
Seggt üns Köste Pank.

Man üns oll lütt Paste seggt:
Dat ’s Gott’s Angesicht!
Pasting, gloew ick, de hett recht,
Un de Köster lüggt.



Uenne ’t Krüz un in dat Graw
Doa de lange Reg
Slap un wet vun nicks nich aw,
Un de stürt ken Fleg.

De hew ’t aewestan un liggʼ
In eer Lakens still;
Kem doa werre en vun trügg,
Denn wir ’t Kinnespill.



An den Turn doa inne Mür,
Wu se ’t Galmlock hett,
Glaest dat as sonn spoekig Für
In en ollmig Brett.

Wat mi graest - un wat mi grust,
Un wu still dat sitt!
Wenn dat wir ’ne Ul, de must,
Roep se woll: Kummmit!



Mankedörch – Herr Jes, un denn
Wu vefirt dat en!
Knackt un ruschelt dat, as wenn
Sacht üns naslickt wen;

Dat en na sin Handstock foart
Un ment Wunne wat –
Un is doch man sonn oll Moard,
Sonn oll Ilk un Katt.




Bumm! Doa sleit de Klock all en;
De oll Stunn is ründ,
De ken Minsch nich mag, un ken
Is mit er got Fründ.

Dat ’s narrsch, wat ’n sick licht vefirt
Denn un goa nicks trugt
Un grar as sonn daesig Pird
Voer ’n Sten sick schugt.’



Dat ’s de Gaebel, doa ’s de Doer,
Baben doa slöppt Gret;
Man de isen Schott is voer,
Süß, wen wet – wen wet?

Süß – wen wet, wat denn ick der,
Mi is as en Dew;
Dat ’s man üm dat Nagerer,
Süß wüß ’k, wu ’k nu blew.




Süß, je süß – ick wet woll Rat,
Wu ick rinne kam;
Wenn ick forsch de Doer anfat,
Breckt se sacht tosam.

Moer is s’ as oll Dannenbork,
Un er Hasp is slicht –
Man Gretmore is sonn Lork
Un makt sonn Geschricht.



Denn want ok de oll Mattinsch
Gegenaewe schrat;
Dat oll Minsch is grausam fünsch,
Un de hett sonn Prat.

Wu de dat to weten kreg,
Dat is goa ken Frag,
Dat hel Dörp tohopen schreg
Se in ken twe Dag.



Wat! ʼn lütt beten Schawenack
Dat wir nich verloewt?
Dat bringt man Mattinsch in ’n Snack,
Wat an Spoek se gloewt.

An de Ollsch er Finste stig ’k,
Nem den Drumm as Tritt,
Klopp sacht mit de Knörr un schrig
As ’ne Ul: Kummmit!



In den Katen, achteut,
Bi den Schult sin Schün
Schint as Licht dat dörche Rut –
Schüllt de up all sin?

Hisch! dat hürt sick an, mi dücht,
In de Dönsk schreg dat;
Ob doa wen in Starwen liggt,
Ob doa jung wat wad?



Krükrekrü! Doa kreit de Han
Up sin Wim in ’n Stall.
Sü mal, Musche Kunkeldan,
Büst du munter all?

Krükrü! Wat bidüdt dat? kreit
He, krükerekrü!
Na, wat dat bidüden deit,
hür wi morrn frü.



Ob doa werre würr wat lütt,
Ob doa liggt wen dot, -
Weldag, de koppheiste schütt, -
Elenn, humpelpot –

Roar di nich din Ogen blind!
Lach di nich to stark!
Ständig, wu ’ne Weg noch stünn,
Doa steiht ok ’n Sark.



De oll Stacke, dat lütt Goer,
Junke un Kossat -
Rik, Arm, Dumm, Klok – all en Doer,
All de sülwig Strat.

All glik got un all glik slicht.
An din egen Snut
Fat di! Wen sin Krüz is licht?
Heiland Dot, nimm du ’t!

Druckfehlerberichtigung:
Na, wat dat bedüden deit, statt: Na, wat dat bedüdeu deit,

Quelle: Vagel Grip. Güstrow : Opitz, 1859. S. 32-36.
Der Text ist zwar Korrektur gelesen, aber noch nicht endgültig redigiert. Zum Abgleich hier der originale Text: online 〉〉
Alle Gedichte des "Vagel Grip" erscheinen nach und nach auch mit einer Wort-für-Wort-Übersetzung (mit Link zum John-Brinckman-Wörterbuch).