DE KLÅG

ERZÄHLER
Still schient de Mån up ’t fuchte Graff.
De Bom, de streut sien Blaumen ’raff,
un in denn Nachtigallensang,
dor örgelt Luft un Wåter mank,
un heww’n dörch de Nacht ehr Klågen sungen,
wo hier ein Minschenhart hett rungen.

Rauh in Fräden, arme Diern!
Runner seihn de goldnen Stiern.
Sünn bi Dach un Mån bi Nacht
hollen true Liekenwacht
un vergoll’n de klore Bäk,
wo Dien armes Hart eins brök