SUCHE:
ruuch
adj.
rauh, rau, grob, wild
| Plattdeutsch | ruuch | 
| Silbentrennung | ruuch | 
| Wortart | Adjektiv | 
| Sprachniveau | B (selbstst. Sprachverwendung) | 
| Hochdeutsch | rauh | 
| Hochdeutsch | rau | 
| Hochdeutsch | grob | 
| Hochdeutsch | wild | 
| Komparativ | ruger | 
| Superlativ | ruuchsten | 
| Herrmann-Winter | |
| Hochdt.-plattdt. WB | ruuch | 
| Hör- u. Lernbuch | ruuch | 
| Wendungen | |
| De Luft is so ruuch hüt. Die Luft ist heute so rau.  | |
| Rugen Måndach gifft ´ne gladd´ Woch. Ein rauer Montag gibt eine glatte Woche.  | 
| Etymologie | |
| aus mittelniederdeutsch rū, rūch | 
| Wörterbücher: | |
| Wossidlo/Teuchert | ruuch | 
| Fritz-Reuter-WB | rug | 
| John-Brinckman-WB | rug |