SUCHE:
dof
adj.
dumm, taub
| Plattdeutsch | dof |
| Silbentrennung | dof |
| Wortart | Adjektiv |
| Sprachniveau | A (Elementare Sprachverwendung) |
| Hochdeutsch | dumm |
| Hochdeutsch | taub |
| Komparativ | dower |
| Superlativ | doofsten |
| Herrmann-Winter | |
| Hochdt.-plattdt. WB | dof |
| Plattdt.-hochdt. WB | dof |
| Komposita | |
| stockdof | 〉〉〉 |
| Wendungen | |
| Ik bün doch nich dof up de Uhren! Ich bin doch nicht taub! | |
| Mi sünd de Fäut dof. Mir sind die Füße taub. | |
| Dat wier ja mål ´n dowen Taufall. Das war ja mal ein dummer Zufall. | |
| Keen Minsch is so dof, as de nich hüren will. Kein Mensch ist so taub wie der, der nicht hören will. |
| Etymologie | |
| aus mittelniederdeutsch dōf |
| Wörterbücher: | |
| Wossidlo/Teuchert | dof |
| Pommersches Wörterbuch | dof |
| Dähnert | Doov |
| Sibeth | dow |
| Fritz-Reuter-WB | dow |
| John-Brinckman-WB | dow |