SUCHE:
Månd, Mån
m.
Mond
| Plattdeutsch | Månd | 
| Silbentrennung | Månd | 
| Plattdeutsch (2) | Mån | 
| Wortart | Substantiv: Maskulinum | 
| Sprachniveau | A (Elementare Sprachverwendung) | 
| Hochdeutsch | Mond | 
| flektierte Formen | |
| Herrmann-Winter | |
| Hochdt.-plattdt. WB | Mån, Månd | 
| Komposita | |
| Niemånd | 〉〉〉 | 
| Vullmånd | 〉〉〉 | 
| Wendungen | |
| taunähmen Månd zunehmender Mond  | |
| Wenn du so lang as dumm wierst, denn künnst du denn Månd küssen. Wenn du so lang wie dumm wärst, dann könntest du den Mond küssen.  | |
| De Leif is as de Månd, wenn sei nich mihr taunimmt, denn nimmt sei af. Die Liebe ist wie der Mond, wenn sie nicht mehr zunimmt, dann nimmt sie ab.  | |
| Wenn de Månd ´n Hoff hett, gifft dat Rägen. Wenn der Mond einen Hof hat, gibt es Regen.  | 
| Etymologie | |
| aus mittelniederdeutsch māne, mān, mānt m., f., altsächsisch māno | 
| Wörterbücher: | |
| Wossidlo/Teuchert | Maand n., m. | 
| Fritz-Reuter-WB | Man, Mand | 
| John-Brinckman-WB | Mand |