Schreibung:
Erstdruck (1859) 〉〉 Erstdruck mit Übersetzung 〉〉 Orthographie Herrmann-Winter
John Brinckman
hier eenmal in mien Weech,
ob twee sonn drall lütt Twäschens,
as mien sünd, Se all seech.
Kiek Sʼ eens, wat Plusterbacken!
Vun Kopp bet uppe Hacken
sünd se – wat weet ik Gott dat Dank! -
Man ünverropen – schier un blank.
Grad so as twee lütt Droßels,
so liggʼ se in ehr Nest;
nee, sonn Poor snåcksche Boßels
de sünd noch nie nich west.
Fangt een man an to quarren,
gliek deit de anner blarren;
un huschelt sik un hœgt sik man
De een – fuurtst fangt de anner an.
Nu mücht ik frågen jeden,
ob, Wäschen, so wat lääft?
Ji kœnt s’ nich ünnerscheeden,
wenn Ji Juuch Mäuh ok geeft!
So gliek sünd sik de Krœten ...
Ik würr ’t jo sülm nich weeten,
man dat de Diern de Münd so prünt
un, wenn he lutscht, de Bengel grient.